Czytanie na każdy dzień-poniedziałek 29.12.2008

Teri

Piąty dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego

(1 J 2,3-11)
Po tym zaś poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego
przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten
jest
kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym
naprawdę
miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy
w Nim.
Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak
On
postępował. Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o
przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku;
tym
dawnym przykazaniem jest nauka, którąście słyszeli. A jednak piszę
wam o
nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w was, ponieważ
ciemności
ustępują, a świeci już prawdziwa światłość. Kto twierdzi, że
żyje w
światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności.
Kto
miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć.
Kto zaś
swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i
nie
wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.

(Ps 96,1-3.5b-6)
REFREN: Niebo i ziemia niechaj się radują

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu ziemio cała,
śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie,
głoście jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.

Pan stworzył niebiosa,
przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i blask w Jego przybytku.

(Łk 2,32)
Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego, Izraela

(Łk 2,22-35)
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego,
przynieśli Je
do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w
Prawie
Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone
Panu.
Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode
gołębie,
zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek,
imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał
pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty
objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za
natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili
Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął
Je w
objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól
odejść słudze
Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje
zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na
oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka
dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i
rzekł do
Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie
wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją
duszę
miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.

Komentarz

Pan Jezus jest światłością świata. To On nadaje sens historii. Jako
chrześcijanie powinniśmy roznosić promienie Chrystusowego światła po
świecie. Dzieje się tak, gdy żyjemy Ewangelią, gdy zachowujemy Boże
przykazania, gdy motywem naszego postępowania jest miłość. To
właśnie
wzajemna miłość jest znakiem rozpoznawczym uczniów Chrystusa i
najmocniejszym świadectwem Ewangelii.

O. Jakub Kruczek OP, "Oremus", Adwent - oktawa Narodzenia Pańskiego
2003,
s. 130