czytanie na każdy dzień - poniedziałek -27.07.2009

Teri

(Wj 32,15-24.30-34)
Mojżesz zaś zszedł z góry z dwiema tablicami świadectwa w swym ręku,
a
tablice były zapisane na obu stronach, zapisane na jednej i na drugiej
stronie. Tablice te były dziełem Bożym, a pismo na nich było pismem
Boga,
wyrytym na tablicach. A Jozue, usłyszawszy odgłos okrzyków ludu,
powiedział do Mojżesza: W obozie rozlegają się okrzyki wojenne. On
zaś
odpowiedział: To nie głos pieśni zwycięstwa ani głos pieśni klęski,
lecz
słyszę pieśni dwóch chórów. A Mojżesz zbliżył się do obozu i
ujrzał cielca
i tańce. Rozpalił się wówczas gniew Mojżesza i rzucił z rąk swoich
tablice
i potłukł je u podnóża góry. A porwawszy cielca, którego uczynili,
spalił
go w ogniu, starł na proch, rozsypał w wodzie i kazał ją pić
Izraelitom. I
powiedział Mojżesz do Aarona: Cóż ci uczynił ten lud, że
sprowadziłeś na
niego tak wielki grzech? Aaron odpowiedział: Niech się mój pan nie
unosi
na mnie gniewem, bo wiesz sam, że ten lud jest skłonny do złego.
Powiedzieli do mnie: Uczyń nam boga, który by szedł przed nami, bo nie
wiemy, co się stało z Mojżeszem, z tym mężem, który nas wyprowadził
z
ziemi egipskiej. Wtedy rzekłem do nich: Kto ma złoto, niech je zdejmie
z
siebie. I złożyli mi je, i wrzuciłem je w ogień, i tak powstał
cielec.
Nazajutrz zaś tak powiedział Mojżesz do ludu: Popełniliście ciężki
grzech;
ale teraz wstąpię do Pana, może otrzymam przebaczenie waszego grzechu.
I
poszedł Mojżesz do Pana, i powiedział: Oto niestety lud ten dopuścił
się
wielkiego grzechu, gdyż uczynił sobie boga ze złota. Przebacz jednak
im
ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mię natychmiast z Twej księgi,
którą
napisałeś. Pan powiedział do Mojżesza: Tylko tego, który zgrzeszył
przeciw
Mnie, wymażę z mojej księgi. Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci
rozkazałem, a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary
ukarzę ich
za ich grzech.

(Ps 106,19-23)
REFREN: Przebacz, o Panie, swojemu ludowi

U stóp Horebu zrobili cielca
i pokłon oddawali bożkowi odlanemu ze złota.
I zamienili swą Chwałę
na podobiznę cielca jedzącego siano.

Zapomnieli Boga, który ich ocalił,
który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,
rzeczy przedziwnych w krainie Chama,
zdumiewających nad Morzem Czerwonym.

Postanowił ich zatem wytracić,
gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec:
on wstawił się do Niego,
aby odwrócił swój gniew, by ich nie zniszczył.

(Jk 1,1 Cool

Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby
pierwocinami
Jego stworzeń.

(Mt 13,31-35)
Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: Królestwo niebieskie
podobne jest
do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest
ono
najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od
innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza
i
gnieżdżą się na jego gałęziach. Powiedział im inną przypowieść:
Królestwo
niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i
włożyła w
trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło. To wszystko mówił Jezus
tłumom
w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało
się
spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem
rzeczy
ukryte od założenia świata.

Komentarz

Ziarnko gorczycy rozrastające się do rozmiarów drzewa i odrobina
zaczynu
zakwaszająca całe ciasto... Królestwo Boże rozrasta się
niepostrzeżenie.
Do wzrostu potrzebna mu raczej matczyna cierpliwość niż sprawność
sportowca. Na początku tej Mszy świętej sięgnijmy do takiego
doświadczenia
we własnym życiu, kiedy cierpliwość, wybieganie myślą w
przyszłość i
cieszenie się małymi sprawami nie tylko dały oczekiwany skutek, ale
także
stały się źródłem głębokiego szczęścia.

O. Piotr Włodyga OSB, "Oremus" lipiec 2003, s. 109