czytania na kazdy dzień-wtorek 24.02.2009

Teri

(Syr 2,1-11)
Synu, jeżeli masz zamiar służyć Panu, przygotuj swą duszę na
doświadczenie! Zachowaj spokój serca i bądź cierpliwy, a nie trać
równowagi w czasie utrapienia! Przylgnij do Niego, a nie odstępuj, abyś
był wywyższony w twoim dniu ostatnim. Przyjmij wszystko, co przyjdzie na
ciebie, a w zmiennych losach utrapienia bądź wytrzymały! Bo w ogniu
doświadcza się złoto, a ludzi miłych Bogu - w piecu utrapienia. Bądź Mu
wierny, a On zajmie się tobą, prostuj swe drogi i Jemu zaufaj! Którzy
boicie się Pana, oczekujcie Jego zmiłowania, nie zbaczajcie z drogi,
abyście nie upadli. Którzy boicie się Pana, zawierzcie Mu, a nie
przepadnie wasza zapłata. Którzy boicie się Pana, spodziewajcie się
dobra,
wiecznego wesela i zmiłowania! Popatrzcie na dawne pokolenia i zobaczcie:
któż zaufał Panu, a został zawstydzony? Albo któż trwał w bojaźni
Pańskiej
i był opuszczony? Albo któż wzywał Go, a On nim wzgardził? Dlatego że Pan
jest litościwy i miłosierny, odpuszcza grzechy i zbawia w czasie
utrapienia.

(Ps 37,3-4.27-29.39-40)
REFREN: Zaufaj Panu, On sam będzie działał

Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre,
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu,
a On spełni pragnienia twego serca.

Pan zna dni postępujących nienagannie,
a ich dziedzictwo trwać będzie na wieki.
W czasie klęski nie zaznają wstydu,
w dniach głodu zostaną nasyceni.

Odstąp od złego, czyń dobrze,
abyś mógł przetrwać na wieki.
Gdyż Pan miłuje sprawiedliwość
i nie opuszcza swych świętych,
nikczemni wyginą na zawsze,
a ich potomstwo będzie wytępione.

Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana,
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala,
wybawia od występnych i zachowuje,
On bowiem jest ich ucieczką.

(Ga 6,14)
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z Krzyża
Chrystusa, dzięki temu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla
świata.

(Mk 9,30-37)
Jezus i uczniowie Jego podróżowali przez Galileję, On jednak nie chciał,
żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: Syn
Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po
trzech
dniach zmartwychwstanie. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się
Go
pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: O czym to
rozprawialiście w drodze? Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali
się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał
Dwunastu i rzekł do nich: Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie
ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! Potem wziął dziecko, postawił
je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: Kto przyjmuje jedno
z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie
przyjmuje mnie, lecz Tego, który Mnie posłał.

Komentarz

Pogoń za wielkością jest mocno zakorzeniona w naszych sercach. Także o
Bogu myślimy w kategoriach siły i władzy. Tymczasem Jezus, wskazując na
dziecko, mówi: "Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie
przyjmuje". Jezus sam wybrał drogę uniżenia i pokory i zaprasza na nią
także swoich uczniów. Być najmniejszym jak dziecko - to zaufać Bogu do
końca, także wśród przeciwności. To przylgnąć do Niego nie szukając
zaszczytów, będąc gotowym - jak Jezus - w pokoju serca i z cierpliwością
przyjąć wszystko, do czego Ojciec nas wezwie.

Małgorzata Konarska, "Oremus" luty 2003, s. 102