czytania na kazdy dzień-wtorek 10.02.2009

Teri

(Rdz 1,20-2,4a)
Po stworzeniu świata Bóg rzekł: Niechaj się zaroją wody od roju istot
żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba! Tak
stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające
istoty
żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego
rodzaju. Bóg widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami:
Bądźcie
płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody morskie, a ptactwo niechaj
się rozmnaża na ziemi. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień piąty.
Potem Bóg rzekł: Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło,
zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów! I stało się
tak. Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich
zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre. A wreszcie
rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka a Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje
nad
rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad
wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi! Stworzył więc Bóg człowieka
na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie
się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście
panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi
zwierzętami pełzającymi po ziemi. I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką
roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc
ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego
zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla
wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia,
będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I stało się tak. A Bóg widział, że
wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek
-
dzień szósty. W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz
wszystkie
jej zastępy [stworzeń]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad
którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki
podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w
tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.
Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.

(Ps 8,4-9)
REFREN: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie

Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy.

Owce i bydło wszelakie
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

(Ps 111,7b.8a)
Wierne są wszystkie przykazania Twoje, Panie, ustalone na wieki, na
zawsze.

(Mk 7,1-13)
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy
przybyli
z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek
nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle
Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie
obmyją, rozluźniając pięść. I /gdy wrócą/ z rynku, nie jedzą, dopóki się
nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych /zwyczajów/, które przejęli i
których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń
miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: Dlaczego Twoi uczniowie
nie
postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?
Odpowiedział im: Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach,
jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko
jest
ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi.
Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji,
/dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy
czynicie/. I mówił do nich: Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby
swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: Czcij ojca swego i matkę
swoją oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmiercią zginie. A wy
mówicie: Jeśli kto powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem
/złożonym
w ofierze/ jest to, co by ode mnie miało być wsparciem dla ciebie - to
już
nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ni dla matki. I znosicie słowo
Boże
przez waszą tradycję, którąście sobie przekazali. Wiele też innych tym
podobnych rzeczy czynicie.

Komentarz

Św. Scholastyka (ok. 480-547), podobnie jak jej brat, św. Benedykt,
poświęciła swoje życie Bogu, żyjąc w klasztorze. Dzisiejszemu,
zabieganemu
człowiekowi, który ma trudności ze znalezieniem wolnego czasu na
modlitwę,
przypomina o wartości milczenia i potrzebie spotykania się z Panem.
Zachęca nas do rewizji naszego planu dnia, by czas na modlitwę miał w nim
stałe miejsce.

ks. Tomasz Bieliński, "Oremus", styczeń/luty 1999, s. 168-169